چرا در نمایشگاههای باشگاه نوآفرینی توسکانو شرکت کنم؟
زمستان 1400 تازه کرونا بساطش را جمع کرده بود که ما تصمیم گرفتیم با هدایت پریسا جزایری (هم بنیانگذار باشگاه)، نخستین دورهی نمایشگاه باشگاه را برگزار کنیم. خیلی امیدوارکننده بود. شهریور سال بعدش یعنی 1401 دل و جرات بیشتری پیدا کردیم. تصمیم گرفتیم همون نمایشگاهها را که هر فصل برگزار کردهبودیم و حالا به چهارمین دوره رسیدهبود با وسعت بیشتر و فراخوان از استارتآپهای کشاورزی در سراسر کشور ادامه بدیم. نتیجه عالی بود حتی در آخرین روز به این نتیجه رسیدیم که به نفرات اول تا سوم جایزه بدیم. عالی بود. فاطمه درویشی، بنیانگذار زعفروش اول شد و مهندس علیاری فعال گردشگری اسبچه خزری دوم. بقیه بچهها اصلا کمتر نبودند ولی شاید میبایست از این دو عزیز یاد میگرفتند که چطور در نمایشگاه شرکت کنند.
امسال هشتمین نمایشگاه را باز هم در فضای بزرگ و زیبای روبروی باشگاه در مرکز آموزش عالی امام خمینی کرج برگزار میکنیم. به حمایتهای بیشتر بخش خصوصی کشاورزی و فنون مرتبط، حضور بیشتر استارتآپها و همکاری تیمهای قویتر اجرایی دل خوش کردیم. اما از دورههای قبلی نمایشگاه سوالاتی در ذهن شرکتکنندگان پیش آمده بود که دوست دارم در این مقال به آنها بپردازم. بنیاگذاران کسب و کارهای کوچک همیشه از خودشان میپرسند چرا باید در این نمایشگاه غرفهای داشته باشم؟ من چند دلیل را بررسی کردم:
- مواجهی مستقیم با مشتری: همهی کسب و کارهایی که تازه کارشان را شروع میکنند با مسالهی تجربهی مشتری (user experience) مواجهاند. بسیاری از آنها همیشه مشتری را در قاب پلتفرم الکترونیکی تصور کردهاند و هیچگاه از نزدیک با او رو در رو نشدند. نمایشگاه فرصتی برای ارتباط رخ به رخ با مشتری و سنجش ذائقهی او از نزدیک است. در این میان صاحب کسب و کار میتواند تصورات خود را با واقعیت مقایسه و آن را ارزیابی کند. حتی ایدههای جدیدی به ذهنش میرسد که میتواند چرخشی در کسب و کارش ایجاد کند. داستان کسب و کار را برای مشتریان تعریف میکند و واکنش های آنها را میسنجد.
- یادگیری از رفقا و رقبا: بازار کشاورزی بازار بزرگی است و در این بازار بزرگ میتوانیم رفقای بیشتری پیدا کنیم؛ با آنها متحد شویم و از آنها بیاموزیم. رقیب حتما هست که از او نیز میشود آموخت و دست کم خودمان را با او مقایسه و وزن کشی کنیم. حتی کسب و کارهای بزرگی مثل گوگل و متا از مفهوم coopetition ( رفاقت در رقابت) بهرهی زیادی میبرند.
- ارتباط با کسب و کارهای بزرگ: در نمایشگاهها معمولا کسب و کارهای بزرگتر در قامت حامی ظاهر میشوند و سعی میکنند با کسب و کارهای کوچکتر یا استارتآپها ارتباطی برقرار کنند. از آنها میتوان یاد گرفت و شاید حتی بتوان سرمایه هم گرفت. استفاده از تجربیات و امکانات کسب و کارهای بزرگتر در نمایشگاهها ممکن میشود.
- ارتباط با مجوزدهندگان: مدیران دولتی پای ثابت این نمایشگاهها هستند. آنها معمولا برای شناخت بخش خصوصی و ارتباط با آنها به این نمایشگاهها قدم میگذارند. گاهی هم میخواهند عکس یادگاری بگیرند که آن هم خوب است. کسب و کارهای کوچک و استارت آپ ها در ابتدای راه نیازی به مجوزهای کسب و کار ندارند؛ اما داشتن ارتباط قوی با بخش های مرتبط در دولت به ویژه جهاد کشاورزی و برخی مسئولان دلسوز میتواند جاده صاف کن قدم های بعدی باشد.
- ارتباط با خیرین: در نمایشگاه هفتم گروهی از خیرین برای بازدید آمدند و به قولی پای آنها به نمایشگاههای باشگاه نوآفرینی توسکانو باز شد. همیشه در آموزشهای استارتآپی گروهی از حامیان خیلی مورد تاکید قرار میگیرند که نام آنها را «سرمایهگذاران فرشتهخو» (Angel Investors) گذاشته اند. به نظر من اینها همان خیرین خودمان هستند که صدها سال در این آب و خاک حامی استعدادهای جوان و کسب و کارهای نوپا بودهاند. در این نمایشگاهها دست کمِ کمکهای خیرین، خرید از محصولات شما و معرفی کسب و کار شما به دیگران است.
- رسانهها: از سال 1396که به جد وارد زیست بوم نوآوری کشاورزی کشور و استارتآپها شدم دریافتم که این بخش از جامعه دارای سازوکارهای خاص خود و از جمله رسانه های خاص خود است. دورهمی هایی که خیلی ها از آنها خبردار نمیشوند، ادبیات خاصی که میان آدمهای این گروه رایج است، شبکههای اجتماعی که مختص این آدمهاست. اما در سوی دیگر میدان، خاصه در بخش کشاورزی، بهرهبرداران و مشتریان زیادی هنوز از رسانههای سنتی مثل روزنامه، مجله، و رادیو استفاده میکنند. همهی این رسانهها در نمایشگاه حضور دارند و میتوان از ظرفیتهای آنها بهرهمند شد.
باید این را هم اضافه کنم که هیچ چیز جای حضور با برنامه و آماده را در نمایشگاه نمیگیرد. با قدرت و با برنامه در نمایشگاه ما حاضر شوید؛ بفروشید، آزمایش کنید، مشتریان خود را دعوت کنید و با آنها خوش باشید و از همهی اینها آنقدر بیاموزید که بتوانید گام مهمی برای کسب و کارتان بردارید.